Położenie: Góry Suche – Góry Kamienne, najbliższa miejscowość Rybnica Leśna
Wysokość: 936 m
Dystans: 3 km
Czas przejścia: 1 godzina
Start i meta: PTTK Andrzejówka – bezpłatny parking pod schroniskiem lub parking poniżej, przy przystanku komunikacji miejskiej
Rower: nie
Wózek: nie
Z dzieckiem: stopień trudności 2/10 – 4/10 (w zależności od warunków na szlaku)
Odznaki: Korona Gór Polski, Korona Sudetów, Korona Sudetów Polskich, Diadem Polskich Gór, Sudecki Włóczykij
Śnieżne szaleństwa z KGP w tle
Szczyt Waligóry zdobyć można w 15 minut. Równie szybko zeń zejść, wsiąść w samochód i odjechać. Niemal jak na studiach, zdobyć, zaliczyć, zapomnieć…
By Waligóra pozostała na dłużej z Waszymi wspomnieniami a przede wszystkim ze wspomnieniami Waszych dzieciaków, warto tu przybyć zimą. I to wyłącznie w opcji na cały dzień.
Co zastaniemy na miejscu? Górki skrojone pod sanki i naukę jazdy na nartach. Niewielkie wyciągi idealne dla początkujących. Bardzo łatwą dostępności całej infrastruktury (darmowe parkingi tuż przy schronisku i wyciągach oraz możliwość dotarcia autobusem miejskim linii 12 z Wałbrzycha). W końcu schronisko Andrzejówka, bardzo wysoko oceniane za klimat, przyjazny personel i smaczne jedzenie, w dodatku w rozsądnych cenach. Brzmi jak przygoda?
Schronisko PTTK Andrzejówka
Punktem startowym do zdobycia Waligóry jest schronisko Andrzejówka, pod które bez problemu dotrzecie samochodem. Nieopodal niego kurs swój kończy miejski autobus z Wałbrzycha, stąd droga jest zawsze odśnieżona i należycie utrzymana. Pod Andrzejówką znajduje się bezpłatny parking acz w sezonie jest bardzo oblegany i może się zdarzyć, że trzeba będzie, również bez opłat, zaparkować niżej, w okolicach przystanku. Docierając tu osiągniecie 780 m npm, stąd często, gdy w mieście panuje odwilż, tu wciąż można cieszyć się zimą.
Samo schronisko sprawia bardzo fajne wrażenie. Gospodarze są mili i otwarci na niesienie rad i informacji. Choć historycznie miejsce to gospodarzy miało ciekawych 😉
Oficjalnie otwarte w 1933 roku za sprawą towarzystwa turystycznego WGV z Wałbrzycha i jego prezesa, aptekarza Andreasa Bocka (stąd Andrzejówka), stało się wkrótce miejscem szkolenia Hitlerjugend a następnie działalności Wehrmachtu. Dziś ordnung widać jedynie w szybkości serwowania pysznych posiłków 🙂
Szlak na Waligórę
Sto metrów od schroniska znajduje się węzeł szlaków. Wędrówka z tego miejsca na najwyższy szczyt Gór Suchych, przy dobrych warunkach, to kwadrans. Szlak jednak jest niezwykle stromy. Na dystansie 300 metrów pokonujemy 122 metry przewyższenia! Wspinaczka krótka ale bardzo intensywna. Zimą może zamienić się w prawdziwą walkę, stąd nawet na tak krótki odcinek zalecamy raczki, tudzież wcześniejszą konsultację w Andrzejówce. Można również wybrać drogę okrężną, przez Rozdroże pod Waligórą (szlak niebieski z węzła, następnie szlak żółty na szczyt). W tej opcji kwadrans zamienia się – na mapie – w trzy ale w praktyce ta droga może okazać się… szybsza! My przez Rozdroże schodziliśmy i, jako, że nikt nie lubi wracać po swoich śladach, Wam również taki wariant polecamy.
Szczyt Waligóry
Niezależnie od obranej trasy, zdobywanie Waligóry nie wiąże się z ochami i achami wydawanymi wraz z podziwianiem widoków. Cały masyw porośnięty jest bukowo-świerkowym lasem i podczas spaceru widoczne są tu i ówdzie ledwie prześwity. Nawet wierzchołek góry nie rozpieszcza. Chyba, żeby widok sobie wyobrazić – z drewnianej wieży, stojącej tu przed wieloma laty. Dziś musi wystarczyć kamienna tablica i drogowskazy.
Ze szczytu do Andrzejówki ścieżka (wspomnianym żółtym do Rozdroża, następnie niebieskim) jest już bardzo łatwa i przyjemna. Stanowi ją 2,5 km odcinek bez stromych podejść i zejść. Idealny do zabawy!
A co najważniejsze kończy się on nagrodą! Smakołykami i powiększeniem kolekcji 😉
